یکی از غم های عمیقی که بر قلب نازنین امام زمان سنگینی می کند، غم خدشه دار شدن حجاب اهل بیت می باشد. زیرا اندوه بزرگ حضرت زینب مسئولیت سنگینی بود که پس از شهادت امام حسین در رهبری کاروان اسیران کربلا به سمت کوفه و شام بوده است، به ویژه وقتی که سپاه ابن زیاد به دستور عمر سعد خیمه ها را آتش زده و به غارت می پردازند و اهل بیت در بیابان ها سرگردان می شوند و کودکان گم می شوند، وقتی که با سختی و مرارت حضرت زینب موفق می شود آن ها را پیدا کند اولین سخن آن ها این بوده که "عمه جان چادر از سر ما بیرون کردند".آیا صدای امام حسین را نمی شنوید که می گوید: هَل مِن ناصر یَنصُرنی
